مقالات گردشگری > دانش گردشگری > تعریف توریست

از ابتدای خلقت انسان، سفر همگام و همراه با زندگی افراد بوده است. تاریخ نشان می دهد که مسافرت و جهانگردی به قدمت تمدن است. مردم تمدن های ماقبل تاریخ با انگیزه به دست آوردن غذا، دوری از خطر و نقل مکان به آب و هوای مساعد، مسافرت می کردند. با افزایش مهارت و کسب فنون، نیاز انسان به زندگی بدوی و خانه به دوشی کاهش یافت.

بعد از به وجود آمدن امپراطور های عهد باستان زیربناهای اقتصادی باعث به وجود آمدن جاده و راه های آبی گردید و همچنین وسایل نقلیه ابزاری برای سهولت و پیمودن راه ها شد. اولین مسافران نمایندگانی از دولت ها بودند که از جانب حکام، به مناطق دور دست اعزام می شدند تا جنگ های قبیله ای را اداره و از شهروندان مالیات و خراج بگیرند.

با افزایش مهارت و کسب فنون، و همچنین بهبود وضعیت مالی در دوره حکومت خانواده های سلطنتی مسافرت با قصد تجارت و تفریح انجام می گرفت و کم کم  در طول تاریخ مردمانی با انگیزه های متنوع تصمیم به سفر گرفتند. 

واژه توریست برای نخستین بار در قرن شانزدهم و در فرانسه مطرح شد. در ابتدا توریست به اشراف زادگانی گفته می شد که برای تکمیل تحصیلات و کسب تجربه های لازم زندگی اقدام به مسافرت می نمودند. بعدها در فرانسه این اصطلاح درباره ی کسانی به کار می رفت که برای سرگرمی و وقت گذرانی و گردش به فرانسه سفر می کردند و بعدها با تعمیم بیشتر به کسانی اطلاق می شد که اصولا به این منظور به سفر می رفتند.

واژه های «جهانگرد»، «بازدید کننده» و «مسافر» در قاموس صنعت جهانگردی معانی ویژه ای دارند. سازمان توسعه و پیشرفت و همکاری اقتصادی (OECD) جهانگرد را شخصی می داند که خارج از محل اقامت همیشگی خود، دست کم 24 ساعت در حال گردش و سیاحت باشد.

سازمان جهانی جهانگردی نیز، جهانگرد یا توریست را این گونه تعریف می کند: توریست کسی است که بیش از 24 ساعت، به قصدی، غیر از کار در جایی، خارج از موطن خود به سر می برد.

گردشگر: گردشگر، کسی است که به محلی غیر از محل زندگی خود برای مدتی کمتر از 12 ماه مسافرت کند و هدف از ماندنش کسب درآمد، در آن محل سفر کرده، نباشد.

مسافر: مسافر کسی است که بین دو یا چند مکان سفر کند.

سازمان جهانی جهانگردی، همچنین برای جهانگردان یک شبه و گردشگران یک روزه نیز، تعریف های خاصی ارائه کرده است:

گردشگر یک شبه: جهانگرد یا گردشگر یک شبه، کسی است که دست کم یک شب را در یک اقامتگاه عمومی یا خصوصی در محل مورد بازدید، به سر برد.

گردشگر یک روزه: گردشگری که شب را در یک اقامتگاه عمومی یا خصوصی در محل مورد بازدید به سر نمی برد، گردشگر یک روزه نامیده می شود.

منابع:

1) فلاحی، کیومرث، استراتژی وعملیات در مدیریت تور، چاپ دوم، تهران، دفتر پژوهش های فرهنگی، 1392

2) چاک. وای. گی با همکاری ادواردو فایو – سولا، جهانگردی در چشم انداز جامع، چاپ پنجم، تهران، دفتر پژوهش های فرهنگی، 1387

3) رضوانی، علی اصغر، جغرافیا و صنعت توریست، چاپ دوم، دانشگاه پیام نور، 1374

4) سایت سازمان جهانی جهانگردی (www2.unwto.org)